Accéder au contenu principal

D'aquí d'alai

Rechercher dans ce blog

Mini benda dessenhada en auvernhat "telefòne metafòra de la vida"

le janvier 26, 2021

Obtenir le lien
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Autres applications

Obtenir le lien
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Autres applications

Commentaires

Enregistrer un commentaire

Articles les plus consultés

L'escuròu e la borruda/L'eicuròu e lo bourrudo (Hommage à François Toussaint Gros par Nicolas Granier)

L'ESCURÒU E LA BORRUDA Un jorn un escuròu trobet, famgalit, 'na chastinha borruda dau Lemosin, lena e frescha. « Tè, çò-disset dins sa linga, sai pas tant embosinat que quò, fotringa ! Qu’es jurtament çò que me foliá Per puescher me remplir la pança ! » Los escuròus, coma chascun sap, Emb tres mijas de ren fan bombança. Lu golard prenguet donca sa coá coma sieti Puei, emb sas pautas, eu viret, Reviret, sinet, remiret Queu gente fruch, avant de li canar dedins. Lu paubre rencuret tòst son còp de dent, Quand eu lu trobet tot gastat e pudent, Mai cussonat, de la vrai pruna de chin ! Quel escuròu nos aprend A jutjar degun coma a fach d’un pelon. Nos n’en vesem pro suvent Que presenten bien mas dedins qu’es poison. L’EICURÒU E LO BOURRUDO (versî patoasanto) Un jour un eicuròu troubet, famgalit, 'na châtigno borrudo dau Lemouzi, Leno e freicho. « Tè, ço-disset dins so lingo, Sai pas tant embousinat que co, foutringo ! Qu’ei jurtame...

La Montanha lemosina

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:La_planche_de_Marcy_au_soleil_couchant_de_fin_d%27%C3%A9t%C3%A9.jpg Vos vòle dire la montanha, gran la montanha nauta coma se pòt veire en las Pirenéias, los Alpes o las Andas, non, qu’es la Montanha lemosina ’quí que lauvarai. La disen montanha, pasmens es mai planetge, mas pas tan planier. Un l’i monta dempuei la Baissa, país de tuquets, suquets, suquetons que fan lo Lemosin, país verd sens bela granda vila, ren mas borgs, vilatges, vilatjons. La fau bien segre la pita viá que l’i mena en quela montanha. Se deuriá pas laissar percórrer per tant d’automobilas qu’escupissen lor petròli. Non, qu’es d’a pès o en bicicleta que l ’i faudriá ’nar. Queraque passaretz lo pueg Gerjan d’ente la pòden trasveire, gigant Gerjan que trauca termes qu’en vaus las nuechs. O passaretz benleu tras las Monedieras, sucs de gentas bregieras que balhen de tan bravas colors l’estiu. Se fau pas tròp preissar per la ’nar visitar quela Montanha. Longtemps, ai...

Lonja es la nuech (poèma d'amor) JC Dourdet

Lonja es la nuech Lo còr enamorat, chantarai lauvenja que la dòna qu'aime m'a raubat mon arma emb-d'una clucada, m'a saugut enjaular lo temps de l'avisar, de desir auborar. Au prund dau freg l'ivern, plan lonja es la nuech, Sens te per m'eschaurar au pus fons de mon liech. Demòre plan solet, sens te poder aimar, Demòre farfalet, sens te poder onrar. Languisse lo jorn que te retrobarai Que de tot mon èsser, de ton còrs jauvirai. Quant es long d'esperar quand sei au luènh de te! Aubada chantarai, quante m'eslusirá ta clardat celesta, divesa daurada, reina de mos somnhes, tutejant los astres.

Fourni par Blogger